Zgodnie z art. 3 ust. 4 pkt 2 ustawy o komornikach sądowych, komornik może sporządzić protokół stanu faktycznego przed wszczęciem procesu sądowego bądź też przed wydaniem orzeczenia na zarządzenie sądu lub prokuratora. Protokół stanu faktycznego jest dokumentem sporządzonym przez komornika, zawierającym opis dokonanych czynności i stwierdzonych faktów. Celem protokołu jest odzwierciedlenie przebiegu opisywanego zdarzenia, ustalenie istnienia lub nieistnienia określonych faktów albo stanu danej rzeczy. Powinien obiektywnie przedstawiać stan faktyczny istniejący w chwili jego spisywania, aby zachować ten opis na potrzeby już prowadzonych postępowań lub takich, które mogą zostać wszczęte w przyszłości. Protokół stanu faktycznego może być wykorzystany jako dowód w innych postępowaniach niż postępowanie cywilne, np. w postępowaniu karnym albo sądowo-administracyjnym.
Protokół stanu faktycznego jest dokumentem urzędowym w rozumieniu art. 244§ 1 kpc. Sporządzony w przepisanej formie stanowi dowód tego, co zostało w nim urzędowo stwierdzone. Korzysta z domniemania prawdziwości i zgodności z prawdą informacji w nim zaświadczonych. Protokół stanu faktycznego powinien zawierać tylko sprawozdanie ze zdarzenia, opis stanu miejsca lub rzeczy. Jeżeli protokół zawiera inne informacje niż stwierdzenie i opisanie stanu faktycznego np. oceny lub odczucia komornika bądź innych osób uczestniczących w czynnościach, nie rozciąga się na nie moc dowodowa dokumentu urzędowego. Domniemanie zgodności z prawdą tego, co zostało w protokole urzędowo zaświadczone, może być obalone. Ciężar przeprowadzenia dowodu, że protokół jest nieprawdziwy bądź zaświadcza o nieprawdziwych faktach, obciąża osobę, która tak twierdzi.
Protokół stanu faktycznego powinien zawierać elementy określone w art. 809 kpc tj. wskazywać miejsce i czas czynności, imiona i nazwiska osób w nich uczestniczących, sprawozdanie z przebiegu czynności, wnioski i oświadczenia obecnych, wzmiankę o odczytaniu protokołu, podpisy obecnych lub wzmiankę o przyczynie braku podpisu, podpis komornika. Najistotniejszym elementem jest sprawozdanie z czynności, czyli dokładny i precyzyjny opis zdarzenia, stwierdzenie istniejącego stanu miejsca albo rzeczy. Co do zasady tylko ten element ma moc dowodową dokumentu urzędowego. Sprawozdanie to powinno mieć formę pisemną. Do sprawozdania pisemnego można dołączyć dokumentację fotograficzną albo nośnik z obrazem utrwalonym za pomocą odpowiednich urządzeń rejestrujących.
Sprawy o sporządzenie protokołu stanu faktycznego komornik rejestruje w repetytorium Kmn (rejestr czynności niebędących czynnościami egzekucyjnymi).
Czym jest protokół stanu faktycznego sporządzony przez komornika?
Zgodnie z art. 3 ust. 4 pkt 2 ustawy o komornikach sądowych, komornik może sporządzić protokół stanu faktycznego przed wszczęciem procesu sądowego bądź też przed wydaniem orzeczenia na zarządzenie sądu lub prokuratora. Protokół stanu faktycznego jest dokumentem sporządzonym przez komornika, zawierającym opis dokonanych czynności i stwierdzonych faktów. Celem protokołu jest odzwierciedlenie przebiegu opisywanego zdarzenia, ustalenie istnienia lub nieistnienia określonych faktów albo stanu danej rzeczy. Powinien obiektywnie przedstawiać stan faktyczny istniejący w chwili jego spisywania, aby zachować ten opis na potrzeby już prowadzonych postępowań lub takich, które mogą zostać wszczęte w przyszłości. Protokół stanu faktycznego może być wykorzystany jako dowód w innych postępowaniach niż postępowanie cywilne, np. w postępowaniu karnym albo sądowo-administracyjnym.
Protokół stanu faktycznego jest dokumentem urzędowym w rozumieniu art. 244§ 1 kpc. Sporządzony w przepisanej formie stanowi dowód tego, co zostało w nim urzędowo stwierdzone. Korzysta z domniemania prawdziwości i zgodności z prawdą informacji w nim zaświadczonych. Protokół stanu faktycznego powinien zawierać tylko sprawozdanie ze zdarzenia, opis stanu miejsca lub rzeczy. Jeżeli protokół zawiera inne informacje niż stwierdzenie i opisanie stanu faktycznego np. oceny lub odczucia komornika bądź innych osób uczestniczących w czynnościach, nie rozciąga się na nie moc dowodowa dokumentu urzędowego. Domniemanie zgodności z prawdą tego, co zostało w protokole urzędowo zaświadczone, może być obalone. Ciężar przeprowadzenia dowodu, że protokół jest nieprawdziwy bądź zaświadcza o nieprawdziwych faktach, obciąża osobę, która tak twierdzi.
Protokół stanu faktycznego powinien zawierać elementy określone w art. 809 kpc tj. wskazywać miejsce i czas czynności, imiona i nazwiska osób w nich uczestniczących, sprawozdanie z przebiegu czynności, wnioski i oświadczenia obecnych, wzmiankę o odczytaniu protokołu, podpisy obecnych lub wzmiankę o przyczynie braku podpisu, podpis komornika. Najistotniejszym elementem jest sprawozdanie z czynności, czyli dokładny i precyzyjny opis zdarzenia, stwierdzenie istniejącego stanu miejsca albo rzeczy. Co do zasady tylko ten element ma moc dowodową dokumentu urzędowego. Sprawozdanie to powinno mieć formę pisemną. Do sprawozdania pisemnego można dołączyć dokumentację fotograficzną albo nośnik z obrazem utrwalonym za pomocą odpowiednich urządzeń rejestrujących.
Sprawy o sporządzenie protokołu stanu faktycznego komornik rejestruje w repetytorium Kmn (rejestr czynności niebędących czynnościami egzekucyjnymi).
Archiwa
Kategorie