Zawód komornika sądowego od lat wzbudza wiele emocji oraz reakcji społecznych. Przyczyny tego zjawiska wiążą się niewątpliwie z charakterem funkcji społecznej zawodu komornika utożsamianego z represją, dolegliwością czy też w opinii społecznej bezwzględnym działaniem. Zawód ten przeszedł jednak na przestrzeni ostatnich dziesięcioleci bardzo poważną ewolucję, przede wszystkim w obszarze uregulowań prawnych.
Zmiany te ukierunkowane były w głównej mierze na podniesienie prestiżu oraz rangi, poprzez jego swoistą unifikację z innymi zawodami prawniczymi, narzucającą coraz to wyższe standardy zawodowe i etyczne jego adeptom, ale także na budowanie większej społecznej akceptacji, zrozumienia i zaufania do tej profesji.
Kim jest komornik sądowy?
Aby móc ubiegać się o powołanie na stanowisko komornika sądowego trzeba spełnić szereg wymagań, które zapisane są w ustawie z dnia 22 marca 2018 r. o komornikach sądowych.
Jedną z istotnych zmian, które wprowadzono sygnalizowana ustawą jest wymóg odpowiedniego wykształcenia. Komornikiem sądowym może zostać osoba, która ukończyła wyższe studnia prawnicze w Rzeczypospolitej Polskiej i uzyskała tytuł magistra prawa lub zagraniczne studia prawnicze uznane w Rzeczypospolitej Polskiej, po czym odbyła aplikację komorniczą, złożyła egzamin komorniczy i pracowała w charakterze asesora przez okres co najmniej 2 lata.
W art. 11 ust. 2 przewidziane są sytuacje w których kandydaci na stanowisko komornika są zwolnieni z odbycia aplikacji i asesury. Nie zmienia to jednak faktu, iż komornik sądowy musi ukończyć wyższe studia prawnicze. Ponadto osoba taka musi mieć pełną zdolność do czynności prawnych i być nieskazitelnego charakteru. Nie może być również karana za przestępstwo lub przestępstwo skarbowe oraz nie może być podejrzana o przestępstwo ścigane z oskarżenia publicznego lub przestępstwo skarbowe. Ponadto aby móc zostać komornikiem należy mieć ukończone 28 lat.
Czym w rzeczywistości zajmuje się komornik?
Praca komornika sądowego polega co do zasady na prowadzeniu egzekucji, której istotą jest zastosowanie przewidzianych prawem środków przymusu celem uzyskania od dłużnika należytego wierzycielowi świadczenia ustalonego w odpowiednim akcie prawnym. Ponadto komornik sądowy wykonuje szereg innych czynności przewidzianych przez ustawę jak np. sporządzenie spisu inwentarza, sporządzenie protokołu stanu faktycznego, doręczenie korespondencji, nadzór nad licytacją itd. Czynności te zostały poddane skrupulatnej reglamentacji prawnej, która jest uzasadniona przede wszystkim charakterem czynności egzekucyjnych wiążących się ze stosowaniem środków przymusu1.
Pamiętać należy jednak, iż pomimo faktu uznania komornika za funkcjonariusza publicznego wykonuje on działalność zawodową na własny rachunek. W ramach pełnionej służby organizuje i samofinansuje indywidualną kancelarię komorniczą.
A. Marciniak, M. Michalska – Marciniak (w:) A. Marciniak, M. Michalska – Marciniak (red.) Metodyka pracy komornika sądowego, Sopot 2015, s. 5.
Kilka faktów na temat zawodu kmornika sądowego
Fakty na temat zawodu komornika sądowego.
Zawód komornika sądowego od lat wzbudza wiele emocji oraz reakcji społecznych. Przyczyny tego zjawiska wiążą się niewątpliwie z charakterem funkcji społecznej zawodu komornika utożsamianego z represją, dolegliwością czy też w opinii społecznej bezwzględnym działaniem. Zawód ten przeszedł jednak na przestrzeni ostatnich dziesięcioleci bardzo poważną ewolucję, przede wszystkim w obszarze uregulowań prawnych.
Zmiany te ukierunkowane były w głównej mierze na podniesienie prestiżu oraz rangi, poprzez jego swoistą unifikację z innymi zawodami prawniczymi, narzucającą coraz to wyższe standardy zawodowe i etyczne jego adeptom, ale także na budowanie większej społecznej akceptacji, zrozumienia i zaufania do tej profesji.
Kim jest komornik sądowy?
Aby móc ubiegać się o powołanie na stanowisko komornika sądowego trzeba spełnić szereg wymagań, które zapisane są w ustawie z dnia 22 marca 2018 r. o komornikach sądowych.
Jedną z istotnych zmian, które wprowadzono sygnalizowana ustawą jest wymóg odpowiedniego wykształcenia. Komornikiem sądowym może zostać osoba, która ukończyła wyższe studnia prawnicze w Rzeczypospolitej Polskiej i uzyskała tytuł magistra prawa lub zagraniczne studia prawnicze uznane w Rzeczypospolitej Polskiej, po czym odbyła aplikację komorniczą, złożyła egzamin komorniczy i pracowała w charakterze asesora przez okres co najmniej 2 lata.
W art. 11 ust. 2 przewidziane są sytuacje w których kandydaci na stanowisko komornika są zwolnieni z odbycia aplikacji i asesury. Nie zmienia to jednak faktu, iż komornik sądowy musi ukończyć wyższe studia prawnicze. Ponadto osoba taka musi mieć pełną zdolność do czynności prawnych i być nieskazitelnego charakteru. Nie może być również karana za przestępstwo lub przestępstwo skarbowe oraz nie może być podejrzana o przestępstwo ścigane z oskarżenia publicznego lub przestępstwo skarbowe. Ponadto aby móc zostać komornikiem należy mieć ukończone 28 lat.
Czym w rzeczywistości zajmuje się komornik?
Praca komornika sądowego polega co do zasady na prowadzeniu egzekucji, której istotą jest zastosowanie przewidzianych prawem środków przymusu celem uzyskania od dłużnika należytego wierzycielowi świadczenia ustalonego w odpowiednim akcie prawnym. Ponadto komornik sądowy wykonuje szereg innych czynności przewidzianych przez ustawę jak np. sporządzenie spisu inwentarza, sporządzenie protokołu stanu faktycznego, doręczenie korespondencji, nadzór nad licytacją itd. Czynności te zostały poddane skrupulatnej reglamentacji prawnej, która jest uzasadniona przede wszystkim charakterem czynności egzekucyjnych wiążących się ze stosowaniem środków przymusu1.
Pamiętać należy jednak, iż pomimo faktu uznania komornika za funkcjonariusza publicznego wykonuje on działalność zawodową na własny rachunek. W ramach pełnionej służby organizuje i samofinansuje indywidualną kancelarię komorniczą.
Archiwa
Kategorie